Δεν είναι τυχαίο ότι ο πλανήτης στον οποίο ζούμε έχει χαρακτηριστεί ως υδάτινος πλανήτης. Δεδομένου ότι το νερό καλύπτει τα 3/4 της επιφάνειας της γης, υπάρχει η εντύπωση ότι ποτέ δε θα έχουμε πρόβλημα με αυτό το αγαθό. Στην πραγματικότητα οι ποσότητες του νερού που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είναι πολύ περιορισμένες. Κι αυτό γιατί το 97% του νερού της γης βρίσκεται στους ωκεανούς και είναι αλμυρό.

Μόνο ένα ποσοστό 3% είναι αποθηκευμένο ως φρέσκο νερό και βρίσκεται στις περιοχές των πάγων, στα χιονισμένα βουνά, στα ποτάμια, τις λίμνες και μέσα στη γη. Το φρέσκο νερό που μένει για να καταναλώνουμε καθημερινά είναι περίπου 1%. Αυτό το νερό χρησιμοποιούμε για τη γεωργία, τη βιομηχανία αλλά και τις καθημερινές μας ανάγκες. Για τον άνθρωπο αλλά και για τα ζώα που έχουν στο σώμα τους 60-70% νερό, το αγαθό αυτό είναι απαραίτητο για τη διαβίωση του.

Εκτός από την ποσότητα του νερού, εξίσου σημαντική είναι και η ποιότητα του. Υπάρχει η λανθασμένη αντίληψη ότι το νερό είναι παντού το ίδιο, η οποία όμως δεν ισχύει. Το νερό έχει την ικανότητα να διαλύει χημικές ουσίες και με αυτό τον τρόπο αλλάζει η σύστασή του. Συνεπώς το νερό σε κάθε περιοχή του πλανήτη μπορεί να έχει διαφορετική ποιότητα και σύσταση η οποία εξαρτάται από τα πετρώματα της περιοχής καθώς και τις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Έτσι, και στην Ελλάδα, η κάθε περιοχή έχει τις δικιές τις ιδιαιτερότητες και κατά συνέπεια το νερό έχει διαφορετική σύσταση και ποιότητα, ανάλογα με το φυσικό περιβάλλον και την ανθρώπινη δραστηριότητα. Η σύσταση εξαρτάται από την περιοχή και πιο συγκεκριμένα από τα πετρώματα που υπάρχουν στην περιοχή που υπάρχει νερό. Τα πετρώματα αυτά μπορεί να προσθέτουν στο νερό ασβέστιο, μαγνήσιο (υπεύθυνα για τη δημιουργία επικαθήσεων, κοινώς άλατα), σίδηρο, μαγγάνιο, υδράργυρο, αλουμίνιο κ.λ.π. Στις παραθαλάσσιες περιοχές που γίνεται υπεράντληση του νερού από τις γεωτρήσεις (νόμιμες και παράνομες), ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες, ο υδροφόρος ορίζοντας υποχωρεί και νερό από τη θάλασσα εισχωρεί προς την ξηρά με αποτέλεσμα να παρατηρούνται πολύ υψηλές συγκεντρώσεις σε νάτριο και χλωριούχα ιόντα και έτσι το νερό γίνεται υφάλμυρο. Επίσης, η σύσταση του νερού νερό εξαρτάται κατά ένα μεγάλο βαθμό και από τις ανθρώπινες δραστηριότητες σε κάθε περιοχή. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν σαν αποτέλεσμα τη ρύπανση του νερού. Ουσίες που ρυπαίνουν το νερό είναι διάφοροι παθογόνοι μικροοργανισμοί, τα απόβλητα των εργοστασίων, τα ραδιενεργά υλικά, τα απορρίμματα, τα γεωργικά λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα και άλλα.

Στις μεγάλες πόλεις αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, όπου υπάρχουν υποδομές υδροδότησης, το νερό υφίσταται κάποια επεξεργασία από τις εταιρίες ύδρευσης και τους δήμους. Συνήθως, η επεξεργασία έχει να κάνει με τον καθαρισμό του νερού όσον αφορά τα χώματα, χαλίκια, άμμο και λάσπη. Επίσης, στις περισσότερες περιπτώσεις (όχι όλες) το νερό χλωριώνεται για την αποφυγή δημιουργίας μικροοργανισμών που μπορούν να βλάψουν τη δημόσια υγεία. Ουσιαστικά, το χλώριο είναι ένα αναγκαίο κακό γιατί από τη μία απολυμαίνει το νερό από την άλλη όμως είναι ένα τοξικό χημικό που σύμφωνα με πολλές μελέτες ευθύνεται για αρκετές ασθένειες που έχουν σχέση με τον καρκίνο.